تأثیر فعالیت استقامتی در شرایط محیطی مختلف بر پاسخ سیستم ایمنی

چکیده مقدمه: فعالیت ورزشی می‌تواند به تغییرات سیستم ایمنی منجر شود. نشان داده شده است محیط‌های غیرطبیعی منبع مهم استرس فیزیولوژیکی هستند که می‌توانند باعث اختلال در عملکرد طبیعی سیستم ایمنی شوند. لذا هدف از انجام تحقیق حاضر بررسی تأثیر یک جلسه فعالیت استقامتی طولانی‌مدت در شرایط هایپوکسی نورموباریک و نورموکسی بر پاسخ سیستم ایمنی در مردان غیر فعال می‌باشد. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی 8 مرد جوان غیر فعال (سن 5/0±25 سال و قد 4/5±174 سانتی‌متر، وزن 5/4±62کیلوگرم؛ حداکثر بازده کاری در شرایط هایپوکسی 41/13±159 و در شرایط نورموکسی21/8±171) به‌عنوان آزمودنی انتخاب شدند. آزمودنی‌ها پروتکل فعالیت تداومی را در شرایط هایپوکسی نورموباریک (3/15 تا 5/15 درصد اکسیژن تقریباًً برابر ارتفاع 2500 متر) و همین پروتکل را در شرایط نورموکسی در دو هفته مجزا اجرا کردند. نمونه‌های خونی قبل، بلافاصله و 2 ساعت بعد از فعالیت گرفته شد. یافته‌ها: نتایج آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌گیری‌های مکرر نشان داد که شرایط محیطی نمی‌تواند تفاوت معناداری را در شمار گلبول‌های سفید ایجاد کند. ولی در سایر متغیرهای هماتولوژی خون توانست تغییرات معناداری را در میزان نوتروفیل (013/P=)، لنفوسیت (001/P=)، پلاکت (012/P=) و هماتوکریت (037/P=) مردان غیر فعال ایجاد کند. زمانی که تغییرات بین گروهی مقایسه گردید، فقط گلبول سفید به‌دنبال فعالیت در هر دو شرایط تغییر معناداری داشته است ولی سایر متغیرها فقط در شرایط هایپوکسی تغییرات معناداری را نشان داده‌اند. بحث و نتیجه‌گیری: نتایج پژوهش نشان داد که فعالیت استقامتی در ارتفاع 2500 متر موجب افزایش فاکتورهای سیستم ایمنی می‌شود. و این افزایش در شرایط هایپوکسی به نسبت شرایط نورموکسی در افراد غیرفعال بیشتر است. کلمات کلیدی: سیستم ایمنی، هایپوکسی نورموباریک، فعالیت استقامتی، نورموکسی